We want to hear from you!Take our 2021 Community Survey!
Wesprzyj Ukrainę 🇺🇦 Wesprzyj pomoc humanitarną dla Ukrainy.

Kontekst

Kontekst umożliwia przekazywanie danych wewnątrz drzewa komponentów bez konieczności przekazywania ich przez właściwości każdego komponentu pośredniego.

W typowej aplikacji reactowej dane przekazywane są z góry w dół (od rodzica do dziecka) poprzez właściwości. Może się to jednak okazać zbyt uciążliwe w przypadku niektórych danych (np. preferencje językowe, schemat UI czy paleta kolorów), z których korzystają komponenty na wielu poziomach struktury. Konteksty umożliwiają współdzielenie pewnych wartości przez takie komponenty bez konieczności przekazywania ich jako właściwości na każdym poziomie drzewa.

Kiedy należy użyć kontekstu?

Konteksty zaprojektowano do współdzielenia danych, które można uznać za “globalne” dla drzewa komponentów, takich jak informacje o zalogowanym użytkowniku, schemat kolorów czy preferowany język. W poniższym przykładzie wartość theme, potrzebną do ostylowania przycisku, przekazujemy ręcznie:

class App extends React.Component {
  render() {
    return <Toolbar theme="dark" />;
  }
}

function Toolbar(props) {
  // Komponent `Toolbar` musi przyjmować dodatkową właściwość "theme"  // i przekazywać ją w dół do `ThemedButton`. Gdyby każdy przycisk w aplikacji  // wymagał dostępu do tej wartości, mogłoby to okazać się uciążliwe,  // ponieważ należałoby przekazywać ją przez wszystkie poziomy struktury.  return (
    <div>
      <ThemedButton theme={props.theme} />    </div>
  );
}

class ThemedButton extends React.Component {
  render() {
    return <Button theme={this.props.theme} />;
  }
}

Z pomocą kontekstu moglibyśmy uniknąć przekazywania jej na każdym poziomie struktury:

// Kontekst pozwala na przekazywanie wartości głęboko do drzewa komponentów// z pominięciem komponentów pośrednich.// Stwórzmy kontekst dla aktualnie wybranego motywu (nadając mu domyślną wartość "light" - jasny).const ThemeContext = React.createContext('light');
class App extends React.Component {
  render() {
    // Użyj "dostawcy" (Provider), aby ustawić motyw dla tego poddrzewa aplikacji.    // Każdy komponent będzie mógł go odczytać, nie ważne jak głęboko w drzewie się znajduje.    // W tym przykładzie ustawiamy motyw na "dark" - ciemny.    return (
      <ThemeContext.Provider value="dark">        <Toolbar />
      </ThemeContext.Provider>
    );
  }
}

// Komponent pośredni nie musi już jawnie przekazywać tego ustawienia// w dół hierarchii.function Toolbar() {
  return (
    <div>
      <ThemedButton />
    </div>
  );
}

class ThemedButton extends React.Component {
  // Przypisz wartość do `contextType`, aby odczytać aktualne ustawienie motywu z kontekstu.  // React znajdzie najbliższego dostawcę (Provider) motywu i użyje jego wartości.  // W tym przykładzie aktualny motyw będzie ciemny ("dark").  static contextType = ThemeContext;
  render() {
    return <Button theme={this.context} />;  }
}

Zanim użyjesz kontekstu

Zwykle kontekstu używa się w sytuacjach, w których pewne dane muszą być dostępne dla wielu komponentów na różnych poziomach zagnieżdżenia. Korzystaj jednak z tego mechanizmu z rozwagą, ponieważ utrudnia on wielokrotne używanie komponentów zależnych.

Jeśli twoim celem jest wyłącznie uniknięcie przekazywania wartości przez kilka poziomów drzewa, zwykle łatwiejszym i lepszym rozwiązaniem okazuje się kompozycja komponentów.

Rozważmy komponent Page, który musi przekazać właściwości user oraz avatarSize kilka poziomów w dół, tak aby głęboko zagnieżdżone komponenty Link i Avatar mogły je odczytać:

<Page user={user} avatarSize={avatarSize} />
// ... który renderuje...
<PageLayout user={user} avatarSize={avatarSize} />
// ... który renderuje...
<NavigationBar user={user} avatarSize={avatarSize} />
// ... który renderuje...
<Link href={user.permalink}>
  <Avatar user={user} size={avatarSize} />
</Link>

Przekazywanie tych wartości przez tyle poziomów, tylko po to by mógł je odczytać Avatar, wydaje się lekką przesadą. Dodatkowo, gdyby Avatar w pewnym momencie zaczął wymagać jeszcze jednej wartości z góry, należałoby ją również przekazać przez te wszystkie poziomy.

Jednym z rozwiązań tego problemu bez używania kontekstów jest przekazanie w dół samego komponentu Avatar, dzięki czemu komponenty pośrednie nie muszą niczego wiedzieć o właściwościach user czy avatarSize:

function Page(props) {
  const user = props.user;
  const userLink = (
    <Link href={user.permalink}>
      <Avatar user={user} size={props.avatarSize} />
    </Link>
  );
  return <PageLayout userLink={userLink} />;
}

// Teraz mamy:
<Page user={user} avatarSize={avatarSize} />
// ... który renderuje...
<PageLayout userLink={...} />
// ... który renderuje...
<NavigationBar userLink={...} />
// ... który renderuje...
{props.userLink}

Dzięki takiej zmianie tylko komponent Page, znajdujący się najwyżej w hierarchii, musi wiedzieć o tym, że Link i Avatar zależą od wartości user i avatarSize.

Takie “odwrócenie sterowania” (ang. inversion of control) sprawia, że kod staje się czytelniejszy poprzez zmniejszenie liczby wartości przeplecionych przez strukturę aplikacji, jak również daje większą kontrolę komponentom znajdującym się wysoko w hierarchii. Należy jednak pamiętać, że to podejście nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem. Przeniesienie złożoności w górę hierarchii sprawia, że komponenty na górze stają się bardziej złożone, a także wymusza często nadmierną elastyczność na komponentach poniżej.

Warto zwrócić uwagę, że dany komponent nie jest ograniczony do posiadania tylko jednego potomka. Poprzez właściwości do komponentu możemy przekazać wielu potomków naraz lub stworzyć kilka oddzielnych “slotów” dla poszczególnych potomków, jak opisano to w tym rozdziale:

function Page(props) {
  const user = props.user;
  const content = <Feed user={user} />;
  const topBar = (
    <NavigationBar>
      <Link href={user.permalink}>
        <Avatar user={user} size={props.avatarSize} />
      </Link>
    </NavigationBar>
  );
  return (
    <PageLayout
      topBar={topBar}
      content={content}
    />
  );
}

Takie podejście jest wystarczające w większości przypadków, gdy pojawia się konieczność oddzielenia potomka od jego bezpośrednich przodków. Można pójść jeszcze o krok dalej i skorzystać z wzorca właściwości renderujących (ang. render props), jeśli chcemy, by potomek przed wyrenderowaniem mógł skomunikować się z rodzicem.

Czasami jednak te same dane muszą być dostępne dla wielu komponentów w drzewie, na wielu różnych poziomach struktury. Konteksty pozwalają na “rozgłoszenie” (ang. broadcast) zarówno samych danych, jak i wszelkich ich modyfikacji, do komponentów znajdujących się poniżej w hierarchii. Używanie kontekstów, zamiast pozostałych wzorców, zwykle sprawdza się przy zarządzaniu aktualnym językiem lub motywem, a także przy przechowywaniu danych we wspólnej pamięci podręcznej.

Interfejs API

React.createContext

const MyContext = React.createContext(defaultValue);

Tworzy obiekt kontekstu. Gdy React renderuje komponent, który zasubskrybował się do tego kontekstu, będzie przekazywać mu aktualną wartość z najbliższego “dostawcy” (Provider) powyżej w drzewie.

Argument defaultValue jest używany tylko gdy komponent odczytujący z kontekstu nie ma nad sobą żadnego dostawcy. Przydaje się on podczas testowania komponentów w izolacji, ponieważ nie ma konieczności opakowywania ich w sztucznych dostawców. Uwaga: przekazanie dostawcy wartości undefined nie spowoduje, że zasubskrybowane komponenty otrzymają wartość z argumentu defaultValue.

Context.Provider

<MyContext.Provider value={/* jakaś wartość */}>

Każdy obiekt kontekstu posiada własny komponent dostawcy (ang. provider), który pozwala komponentom odczytującym na zasubskrybowanie się na zmiany w tym kontekście.

Wartość przekazana przez dostawcę we właściwości value będzie trafiała do “konsumentów” (ang. consumer) tego kontekstu znajdujących się poniżej w drzewie. Jeden dostawca może być połączony z wieloma konsumentami. Zagnieżdżanie dostawców jeden pod drugim powoduje nadpisanie wartości kontekstu w danym poddrzewie.

Wszyscy konsumenci znajdujący się poniżej dostawcy będą ponownie renderowani przy każdej zmianie właściwości value. Propagacja od dostawcy do jego podległych konsumentów (wliczając w to .contextType i useContext) nie jest brana pod uwagę przez metodę shouldComponentUpdate, a co za tym idzie, konsumenci będą renderowani ponownie nawet jeśli ich przodkowie nie zostali przerenderowani.

Zmiany są wykrywane poprzez porównanie starej i nowej wartości przy użyciu algorytmu podobnego do Object.is.

Uwaga

Sposób, w jaki wykrywane są zmiany, może powodować problemy przy przekazywaniu do value obiektów (zob. “Zastrzeżenia”).

Class.contextType

class MyClass extends React.Component {
  componentDidMount() {
    let value = this.context;
    /* wykonaj akcję podczas montowania z użyciem aktualnej wartości z MyContext */
  }
  componentDidUpdate() {
    let value = this.context;
    /* ... */
  }
  componentWillUnmount() {
    let value = this.context;
    /* ... */
  }
  render() {
    let value = this.context;
    /* wyrenderuj coś przy użyciu aktualnej wartości z MyContext */
  }
}
MyClass.contextType = MyContext;

Do właściwości contextType w komponencie klasowym można przypisać obiekt kontekstu utworzony przy pomocy funkcji React.createContext(). Dzięki niej wartość najbliższego kontekstu tego typu będzie dostępna pod zmienną this.context. Możesz odwoływać się do tej wartości w każdej z metod cyklu życia komponentu, łącznie z metodą renderującą.

Uwaga:

Za pomocą tego interfejsu można zasubskrybować się tylko do jednego kontekstu. Jeśli chcesz połączyć się z wieloma kontekstami, zajrzyj do sekcji pt. “Odczyt z kilku kontekstów jednocześnie”.

Jeśli korzystasz z eksperymentalnej składni publicznych pól klasy, do inicjalizacji contextType możesz użyć pola statycznego, oznaczonego przez static.

class MyClass extends React.Component {
  static contextType = MyContext;
  render() {
    let value = this.context;
    /* wyrenderuj coś na podstawie aktualnej wartości */
  }
}

Context.Consumer

<MyContext.Consumer>
  {value => /* wyrenderuj coś na podstawie wartości z kontekstu */}
</MyContext.Consumer>

Komponent reactowy, który subskrybuje się na zmiany w kontekście. Pozwala na nasłuchiwanie zmian z wnętrza komponentu funkcyjnego.

Jego potomkiem musi być funkcja. Funkcja ta otrzymuje aktualną wartość z kontekstu i zwraca węzeł reactowy. Argument value przekazany do tej funkcji będzie równy właściwości value najbliższego dostawcy tego kontekstu powyżej w drzewie. Jeśli ponad komponentem nie ma żadnego dostawcy, zostanie użyta wartość defaultValue przekazana do createContext().

Uwaga

Aby dowiedzieć się więcej na temat wzorca “funkcji przekazanej jako potomek”, zajrzyj do rozdziału o właściwościach renderujących.

Context.displayName

Obiekt kontekstu przyjmuje atrybut tekstowy displayName. Jest on używany przez React DevTools do wyświetlenia nazwy kontekstu.

Na przykład, poniższy komponent wyświetli się w narzędziach deweloperskich jako “MyDisplayName”:

const MyContext = React.createContext(/* jakaś wartość */);
MyContext.displayName = 'MyDisplayName';
<MyContext.Provider> // "MyDisplayName.Provider" w DevTools
<MyContext.Consumer> // "MyDisplayName.Consumer" w DevTools

Przykłady

Kontekst dynamiczny

Bardziej złożony przykład korzystający z dynamicznej wartości dla motywu:

theme-context.js

export const themes = {
  light: {
    foreground: '#000000',
    background: '#eeeeee',
  },
  dark: {
    foreground: '#ffffff',
    background: '#222222',
  },
};

export const ThemeContext = React.createContext(  themes.dark // wartość domyślna);

themed-button.js

import {ThemeContext} from './theme-context';

class ThemedButton extends React.Component {
  render() {
    let props = this.props;
    let theme = this.context;    return (
      <button
        {...props}
        style={{backgroundColor: theme.background}}
      />
    );
  }
}
ThemedButton.contextType = ThemeContext;
export default ThemedButton;

app.js

import {ThemeContext, themes} from './theme-context';
import ThemedButton from './themed-button';

// Pośredni komponent, który używa przycisku ThemedButton
function Toolbar(props) {
  return (
    <ThemedButton onClick={props.changeTheme}>
      Zmień motyw
    </ThemedButton>
  );
}

class App extends React.Component {
  constructor(props) {
    super(props);
    this.state = {
      theme: themes.light,
    };

    this.toggleTheme = () => {
      this.setState(state => ({
        theme:
          state.theme === themes.dark
            ? themes.light
            : themes.dark,
      }));
    };
  }

  render() {
    // Przycisk ThemedButton wewnątrz komponentu ThemeProvider    // korzysta z motywu przechowywanego w stanie, podczas gdy    // ten zewnętrzny korzysta z domyślnego, ciemnego motywu    return (
      <Page>
        <ThemeContext.Provider value={this.state.theme}>          <Toolbar changeTheme={this.toggleTheme} />        </ThemeContext.Provider>        <Section>
          <ThemedButton />        </Section>
      </Page>
    );
  }
}

const root = ReactDOM.createRoot(
  document.getElementById('root')
);
root.render(<App />);

Aktualizacja kontekstu z komponentu zagnieżdżonego

Często pojawia się potrzeba zaktualizowania kontekstu z komponentu znajdującego się gdzieś głęboko w drzewie. W takim wypadku należy przez kontekst przekazać funkcję, za pomocą której konsumenci będą mogli go aktualizować:

theme-context.js

// Upewnij się, że kształt wartości domyślnej przekazanej do `createContext`
// odpowiada kształtowi oczekiwanemu przez konsumentów!
export const ThemeContext = React.createContext({
  theme: themes.dark,  toggleTheme: () => {},});

theme-toggler-button.js

import {ThemeContext} from './theme-context';

function ThemeTogglerButton() {
  // Przycisk odczytuje z kontekstu nie tylko aktualny motyw,  // ale także funkcję `toggleTheme` (przełącz motyw)  return (
    <ThemeContext.Consumer>
      {({theme, toggleTheme}) => (        <button
          onClick={toggleTheme}
          style={{backgroundColor: theme.background}}>
          Przełącz motyw
        </button>
      )}
    </ThemeContext.Consumer>
  );
}

export default ThemeTogglerButton;

app.js

import {ThemeContext, themes} from './theme-context';
import ThemeTogglerButton from './theme-toggler-button';

class App extends React.Component {
  constructor(props) {
    super(props);

    this.toggleTheme = () => {
      this.setState(state => ({
        theme:
          state.theme === themes.dark
            ? themes.light
            : themes.dark,
      }));
    };

    // Stan zawiera także funkcję aktualizującą,    // która również zostanie przekazana przez dostawcę kontekstu    this.state = {
      theme: themes.light,
      toggleTheme: this.toggleTheme,    };
  }

  render() {
    // Cały stan komponentu jest przekazywany do dostawcy    return (
      <ThemeContext.Provider value={this.state}>        <Content />
      </ThemeContext.Provider>
    );
  }
}

function Content() {
  return (
    <div>
      <ThemeTogglerButton />
    </div>
  );
}

const root = ReactDOM.createRoot(
  document.getElementById('root')
);
root.render(<App />);

Odczyt z kilku kontekstów jednocześnie

Aby zapewnić szybkość ponownego renderowania kontekstu, React musi stworzyć w drzewie osobny węzeł dla każdego konsumenta.

// Kontekst motywu, domyślnie ustawiony na jasny ("light")
const ThemeContext = React.createContext('light');

// Kontekst zalogowanego użytkownika
const UserContext = React.createContext({
  name: 'Gość',
});

class App extends React.Component {
  render() {
    const {signedInUser, theme} = this.props;

    // Główny komponent aplikacji, który dostarcza wartości dla kontekstów
    return (
      <ThemeContext.Provider value={theme}>        <UserContext.Provider value={signedInUser}>          <Layout />
        </UserContext.Provider>      </ThemeContext.Provider>    );
  }
}

function Layout() {
  return (
    <div>
      <Sidebar />
      <Content />
    </div>
  );
}

// Komponent może odczytywać wartości z wielu kontekstów jednocześnie
function Content() {
  return (
    <ThemeContext.Consumer>      {theme => (        <UserContext.Consumer>          {user => (            <ProfilePage user={user} theme={theme} />          )}        </UserContext.Consumer>      )}    </ThemeContext.Consumer>  );
}

Jeśli często używasz dwóch lub więcej wartości z różnych kontekstów, sugerujemy stworzyć oddzielny komponent z właściwością renderującą (ang. render prop), który dostarcza je wszystkie.

Zastrzeżenia

Kontekst podczas decydowania, co należy ponownie wyrenderować, sprawdza tożsamość referencji. Z tego powodu w niektórych przypadkach ponowne wyrenderowanie rodzica dostawcy kontekstu może skutkować niechcianym powtórnym wyrenderowaniem wszystkich konsumentów danego kontekstu. W poniższym przykładzie dzieje się tak, ponieważ obiekt przekazywany do właściwości value dla dostawcy kontekstu jest za każdym razem tworzony na nowo:

class App extends React.Component {
  render() {
    return (
      <MyContext.Provider value={{something: 'coś tam'}}>        <Toolbar />
      </MyContext.Provider>
    );
  }
}

Aby temu zapobiec, wystarczy przenieść tę wartość do stanu rodzica:

class App extends React.Component {
  constructor(props) {
    super(props);
    this.state = {
      value: {something: 'coś tam'},    };
  }

  render() {
    return (
      <MyContext.Provider value={this.state.value}>        <Toolbar />
      </MyContext.Provider>
    );
  }
}

Przestarzały interfejs API

Uwaga

React poprzednio był wyposażony w eksperymentalny interfejs API dla kontekstów. Mimo iż jest on przestarzały, będzie wspierany we wszystkich wersjach 16.x, jednak aplikacje powinny dążyć do migracji na nową wersję. Przestarzały interfejs zostanie usunięty w kolejnej głównej wersji Reacta. Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, przeczytaj dokumentację przestarzałego kontekstu.

Is this page useful?Edytuj tę stronę